વહેલી સવારે - ચિરાગ પટેલ

વહેલી સવારે - ચિરાગ પટેલ Feb 11, 1999

દેખાયું એક સૂરજબાળ, ઓગળ્યું સઘળું તિમિર;
આતમનો દીવો ઝળહળ્યો, બોલી ઉઠ્યું ઝમીર.

વાદલડીઓ જાણે ન્હાઇ રહી, ઉદીપ્ત થઇ હરખી;
છે એ મારી પ્રિયા, એ તેના લાલ ગાલની સુરખી.

ઠંડીનો છે તીખો ચમકારો, લાગે મને તે ગુલાબી;
ઉર્જા મળે, જો સ્પર્શે પ્રિયાના ઓષ્ઠની ગુલાબી.

ચળકી રહ્યું ઝાકળબિંદુ, લાગે જાણે સોનેરી મોતી;
રણકે છે પેલી તૂટી રહેલી પ્રિયાના ગરદનની સેર મોટી.

ઝબૂક- ઝબૂક થતો પેલો તારલો, હજી છે એ પ્રકાશતો;
દેખાયો મને પ્રિયાની આંખમાં, પ્રેમ એવો ચમકતો.

મંદ-મંદ વેરાતો સમીર, ઠંડકમાં ઉષ્મા વધારતો;
ઉન્માદી બનાવતો એવો, પ્રિયાની યાદ ઓર વધારતો.

સવાર પડી, રસ્તો તેજથી ચોમેર રહ્યો છે રેલાઇ;
આટલા બધામાં હું અટૂલો, છે પ્રિયામિલનની અધિરાઇ.