કાળનો કોરડો - બંસીભાઇ પટેલ 25/01
કઠણ કોરડો છે કાળનો, કાળો ડીબાંગ અંધકાર,
હોય છોને રાજા કે રંક, નથી પડતો ફરક લગાર.
માળીએ ઉગાડ્યાં ફુલઝાડવાં, ખીલવ્યો બાગ બેસુમાર,
વીણે છે ફુલડાં જેમ, વીંધે પારધી હરણને બાણ.
છોડી જવાના સંસાર, ભલે હોય મોટ ખેરખાં,
કેટલું જીવ્યા જીવન, કેવું જીવ્યા જીવન થાશે એના લેખાજોખા.
ક્ષુલ્લક જીવનતણો પરપોટો, જાશે ફૂટી પળવારમાં,
નહિ ચાલે કશુંય , હોય છો ને મુછાળા મરદ.
ભર્યો-ભાદર્યો સંસાર, જાશે ભુલાઇ પળવારમાં,
રોતાં કકળતાં રહેશે નરનાર, સગાંસ્નેહી બાળગોપાળ.
વીંટળાયેલી માયા, થાશે અલગ, નહિ ચાલે આસક્તિ,
મર્મ સાચો ગીતાતણો, આવશે કામ દિર્ઘકાળ.
કોળિયો કરી જશે કાળ, મહાકાળમાં થાશે વિલિન,
ચેતવું હોય તો ચેતજે નર, નહિતર ખાશે માર બેસુમાર.
No comments:
Post a Comment