શાયરી - 1 - બંસીભાઇ પટેલ
- કરાવનારા “બંધ” બજારો ભુલી ગયા શું એ વાત?
આમતો તેમના પણ હાથ ક્યાં નથી રંગાયેલા ગરીબોના ખૂનથી.
- આજનો સૂરજ ગઇ કાલથી નથી બદસૂરત પણ,
વખાણે છે વીતેલી કાલને બધા, આજના અનુસંધાનમાં.
- સંદર્ભ સારાનો આપવા નથી અમારી હિંમત રહી,
ખરાબે એવાં કે વિચારવાની આઝાદી નથી રહી.
- ગામડાના અનપઢ મનુષ્યનું સ્મિત,
શહેરના શિક્ષિત મનુષ્યના હાસ્યથી,
કંઇ કેટલાય જોજન દૂર, કુદરતી હતું.
- બનાવટનો સહેરો બાંધી, ચાલ્યા કન્યાને પરણવા,
કે પછી ખેલ કર્યો છે અંધારામાં બાચકા ભરવા થકી.
- સુદૂર અતિતના ખૂણેથી ઉઠેલી એક આહ,
કંઇ કેટલાયના જાન લેશે, કોને શી ખબર છે?
- ગોધૂલીથી પાવન બનેલી ભોમકા,
એ વાતની ખાય છે ચાડી;
સવારના ભુલેલા માનવીને
પાછા વળવા મંઝીલ ભણી,
સમી સાંજની શું ખબર નથી?
- વિશ્વના રહસ્યોને પામવા, વિજ્ઞાન હજી બાળક છે;
ખુલ્લા બ્રહ્માંડમાં ભમવા, હજી પાશેરામાં પૂણી પહેલી છે.
- ફૂલો ઉપર બેઠેલા પતંગિયાં, કરતાં હતાં વાર્તા-ગોષ્ઠી;
હણાઇ ગયા કંઇ, એમ જ પ્રેમ ગીત ગાતાં ગાતાં ધીમેથી.
- વડની વડવાઇઓ જાણે દાઢી અમારા પૂર્વજની,
ધીરજનો અવતાર, શીખશે શું અમારી છાંયથી.
No comments:
Post a Comment