આથમતાં ફૂલ - ચિરાગ પટેલ મે, 1996
આથમતાં ફૂલોને કહેવું છે કૈંક,
સૂરજસંગ હરખાતાં અમારે સુણાવવું છે કૈંક.
પંખીતણો હરખ હ્રુદિયામાં ભરી,
અંતરિક્ષની ઊંચાઇઓ માપવી છે અમારે.
એક મલપતી મદમાતી યૌવના આવી,
અમારી સુગંધ લઇ ખોવાઇ જાય હવા મહીં.
બે પ્રેમીપંખીડાંને ચંચુપાત કરતાં જોઇ,
થઈ છે અભિલાષા એમના ઓષ્ઠનું પરાગ બનવાની.
નાનું બાળકડું જ્યારે ભાંખોડિયાં ભરે છે,
ત્યારે બનવું છે એના નિર્દોષ ગાલની લાલીમા.
ઝરમર-ઝરમર વરસતી જળધારામાં,
સોડતાણી સૂવું છે આ ધરતીમાના ખોળામાં.
દેહની કાળજી લેતાં યુવાનને જોઈ,
મન થાય છે એના દેહમાં રંગો પૂરવાનું.
અનુભવવ્રુધ્ધની લાકડીનો અવાજ સાંભળી,
એમના સુખની સુરખી બનવું છે અમારે.
માત્રુભૂમિ કાજે મરી ફીટતાં શહીદને જોઈ,
મન થાય છે એના ચમકતાં ભાલને ચૂમવાનું.
1 comment:
ખુબ સુંદર રચનાઓ.
ગુજરાતી બ્લોગ જગતમાં સ્વાગત છે.
શુભેચ્છાઓ.
Post a Comment