કહાના - બંસીધર પટેલ
બંસરીમાં મોહ્યું મનડું મારું, લાગે લાખેણાં રુપ કાના તારાં;
શાને છેડે તું મનમોહન, વાત તારી કરવાની સહુને જરુર.
ધરમ મારો એક જ વ્હાલા, સદા રહુ નિઃમગ્ન તારા નાદસૂરમાં;
રહે જીવન કે જાય ભલે, પામવા અમૃત વીરસંતુ નવ અધરનું.
પ્રથમે મને પહેરાવી ઓઢણી ત્યાગી, ગયો કુંજગલી મોજાર;
ટહેલ નાંખી વૃન્દાવન ધામ, ન મળ્યો તું કે તારી કોઇ ભાળ.
લગની લગાડી શું વ્હાલા તારા નેહની, સદા ભાસે હ્રદયકુંજ;
વન વગડે વાગે વાંસલડી, દોડે ગોપ-ગોપી ગૌમાતા અનેક.
વલોવાઇ જાય હૈયાં ડોલતાં, માખણચોર ના મળીયો આજ;
દલડું વલોવી કીધું ભક્તિનું માખણ, વ્હાલો પધારો તત્કાળ.
રાસ રમવા ઘેલી સહુ ગોપી, મુરલીધર પધારો વેલુડા અમ પાસ;
ભૂખંડે ખેલતો અખંડ રાસ, પ્રભુ આ નિત્ય લીલાનો આ ખાસ ધામ.
No comments:
Post a Comment