સંસાર - બંસીધર પટેલ
ખૂંદી વળ્યો સંસાર સકળ, એમ કે મળે આદમી ખરો;
બનાવ્યો કુદરતે મનુષ્યને, ભમવા ભોમકા અવનવી.
આદમી નથી સુધરવાનો, ભલે થાય પ્રલય સૃષ્ટિતણો;
છોને સરિતાઓ બધી મચી પડે પખારવા થાશે શું તન ઉજળાં?
ભેદ પારખવાનો ભલા-બૂરા તણો, દૃષ્ટિ ગુમાવી માનવે;
નયનો તેનાં બની રહ્યાં જેમ ડોળા ઉઘાડા કાચનાં.
સૃષ્ટિ સકળ ભાસે તને, દ્રષ્ટિ બની ક્ષીણ સાચ નિરખવાની;
અહો સત્ય લાધશે કોક દિ', એ અમી ભરી આશ ઉજાસની.
No comments:
Post a Comment