ચંદરવો - બંસીધર પટેલ
આસમાને પથરાયો એક ચંદરવો, એમાં ઝીણા ઝીણા તારલાં;
પકડવા ભાગ્યો જાય પથિક, પણ નથી પકડાતો એનો છેડલો આભમાં.
કોણે રચેલો આ ચંદરવો, શી રૂડી રૂપાળી એની ભાત રે!
નથી આકાર છતાં છે સાકાર, આ તો કુદરતની કરામત રે.
નથી જોયો રચયિતાને મારી નજરે, આ રચના ઉપકાર રે;
મૃગજળ શાં ઝાંઝવાંનાં નીર, આ દુનિયાનાં નથી જોવાં એને રે.
સાચ નજરે નિરખું હું ચંદરવો, સાચની અનુભૂતિ અદ્ભૂત રે;
હોય જો નિરવની પરખ, મળે કુદરતનો અણસાર એ જ ક્ષણ રે.
જોગ-સંજોગ હું કાંઇ ના જાણું, રાત-દિન નીરખું ગગન રે;
ચંદરવો એવો પાથર્યો પ્રભુએ કે મનડું હરખાય મગન રે;
જોઇને એ રચના પ્રભુની થાય વારંવાર મનવા એનો ઉપકાર રે.
ઇશ આપજે એવી દ્રષ્ટિ કે તારા કામને પામું વારંવાર રે;
તારી આ રમત બની છે રહસ્ય, ના પમાય એનો તાગ રે.
મથી મથી થાક્યા હાર્યા આ માનવો, ના મધ્યે બિન્દુ સિંધુ તણું રે;
હોય જો મરજી તારી, તુ જ દેખાડ કે આ રચના તારી કેવી સોહાય રે.
મારે શું પ્રયોજન એ ભાંજગડનું કે કોણે કેવી કરી રચના;
હું અનુમતિનો પામી અણસાર, નમું તને વારંવાર રે!
No comments:
Post a Comment